Ina Vandewijer, Merg en bloed (Afijn)
Een sterke openingsscène zet de toon voor een emotioneel geladen maar ook ingehouden verhaal over de cultuur van een wintervolk in de grootsheid van het sneeuwlandschap. Het kind Anana hoort er niet te zijn, want bij hongersnood doden de Inuit alle pasgeboren meisjes. Haar moeder doorbreekt een taboe en trekt hiermee een snede als een harpoen door een zeehondenhuid. Ina Vandewijer weet het leven van de Inuit met weinig woorden op een overtuigende manier te schetsen. Vooral de koude zindert door in heel dit boek, net als de hardheid en onzekerheid van het nomadenbestaan. Deze realistische dimensie wordt doorweven met Inuit-mythen en vreemde voorspellingen.
Merg en bloed is een consistent geschreven verhaal over sterke vrouwen in een voor ons vreemde en onmetelijke wereld, die de schrijfster in haar eigen stijl helder weet te schetsen.